Rancière lezen

In de trein naar het Noorden probeer ik een verstandig man te worden. Van de boeken in mijn bagage kies ik het kleinste, om mee te beginnen. Ik houd het boekje een pagina of twintig vol en besluit dan dat het er gewoon niet inzit, een verstandig man worden.

Een willekeurig voorbeeld van mijn deprimerende lectuur:

De fabel waarmee de cinema zijn waarheid onthult, wordt onttrokken aan de verhalen die op het scherm worden verteld

Dat smaakt naar meer:

deze pracht van het onbetekenende kon op haar beurt slechts verwezenlijkt worden in de ruimte die is uitgespaard in het hart van de representatieve logica

Er wordt een fabel onttrokken aan verhalen en een ruimte uitgespaard in een logica. Juist ja. Het gekke is dat ik het sterke gevoel heb dat hier twee keer hetzelfde wordt gezegd, al heb ik geen flauw idee waar het over gaat. Met enige overdrijving zou je het ook als volgt kunnen formuleren:

Er wordt een darmpoliep versmolten aan de horizon en een driehoek gelouterd in de ochtendzon

Ik noem maar iets. Nee, dat is te begrijpelijk.