Kattezorg

Vanochtend was het droog maar donker. We zijn op de bodem van het licht aangekomen. Wanneer het dan ook nog bewolkt is duurt de nacht tot na de koffie voort. Maar nu breekt er een zon door, laag hangend aan het eind van de straat. Het is winter en een graad of tien. Vier uur. Nog even en het schemert.

Ik houd vooral van lente en van herfst, maar als ik aan vroeger denk, denk ik aan sneeuw. In het verleden is het altijd winter. Het is een gelukkig seizoen. Het lijkt me heerlijk om in het hoge noorden te wonen, waar de winterdagen donker zijn en de zomernachten licht.

In het huis boven de wandelaar ben ik geboren. Er lag sneeuw in de straat, op mijn allereerste dag. Ik weet dat niet, maar het is zo. Vroeger ligt er sneeuw. Ik bel mijn moeder. Ze zegt: "O griezel, nou vraag je me wat." Ook het geboorteweer van mijn broers, eveneens winterkinderen, is verdwenen. Maar op haar trouwdag, eind april, was het mooi weer, want haar kersverse schoonvader, de opa die ik niet heb gekend, zei:

Gré, hest goud veur kadde zörgt.

Als je goed voor de kat zorgt is het op je trouwdag mooi weer. Ik geef het maar even door.

PS: De logische nagedachte is natuurlijk: waarom zoek je het niet even op. Lo and behold, het is nog te vinden ook. Er lag zeker geen sneeuw toen ik geboren werd. Geen zon, wel regen, en veel te warm voor de tijd van het jaar. Niks sneeuw. Gewoon pokkeweer. Bedankt hoor, KNMI. Niet.