Aan Rika

Ik zit in trein tussen Amersfoort en Zwolle rillerig te zijn. Als ik niet twintig exemplaren van de meest recente publicatie van de SSN in mijn bezit zou hebben, was ik in bed gekropen. Morgen wordt het boekje ten doop gehouden, in Lollum. Dat lukt alleen als het kind er bij is. Hopelijk  voel ik me dan minder zweverig en bewolkt.

Ondertussen zit Willemijn in de trein tussen Zwolle en Amersfoort. Ter hoogte van Vathorst bel ik haar op om het aan elkander voorbijrazen gezamenlijk mee te maken. De ontmoeting duurt vier seconden. We zijn een onherkenbaar vaag detail in een razende streep. We giechelen er een beetje om: dag Rika, dag Piet.