maandag, mei 18, 2009

Krimp


Als de tijd steeds sneller gaat kan de ruimte niet achterblijven. Wat doet de ruimte met de tijd? Of beter: wat doet de tijd met ruimte?

Vroeger speelde ik vaak bij Karel thuis. Zijn ouders dreven een winkel in alles wat met slapen te maken heeft. In het huis boven de winkel waren achter de slaapkamers een soort kruipruimtes. Vanuit één van die halfhoge gangen kon je zelfs een balk bekruipen die over het systeemplafond boven de winkel liep. Door kleine openingen in het plafond konden we de klanten inspecteren. Hele grote ratten waren we, op het plafond.

Piepklein waren we nog. In de tuin maakten we op zaterdag steevast een stad van alle dozen uit de winkel. Als we waren uitgespeeld met de autootjes in het zand van de stad ging de fik er in, soms met dinkey-toys en al. De tuin was immens en bood plaats aan verschillende buitenlanden waar avontuur was. We bouwden auto's en boten en hadden een hut.

Na de lagere school verloor ik Karel uit het oog. Jaren later ben ik nog één keer terug geweest in het huis. Boven moest ik bukken.

Tijd gaat sneller, ruimte krimpt.

3 Comments:

Blogger Yes we can. said...

Flitpop, Flitspop voel de belletjes gaan!

10:02 a.m.  
Blogger Suzanne said...

Ja daar komen ze aan!
Niets is zo heerlijk en echt onontbeerlijk als flitspoppen, de hele dag door!

Maar het is een mooi stukje.

10:22 p.m.  
Anonymous Anoniem said...

Vijf jaar geleden stond ik voor het klimrek aan de Dedemsvaartweg. Vroeger moest ik echt klimmen om boven te komen, in mijn herinnering was het een immens ding. Nu ben ik meer dan dertig jaar verder, en ik ben 1.87 m. Het klimrek was hooguit 1.50 m. De ruimte krimpt. Wat een mooi stukje weer, Blaak!

En nou niet schrijven 'grow up, Vogel'. Daar gaat 't juist om!

JV

11:48 p.m.  

Een reactie posten

<< Home