Chantage

In Trouw stond afgelopen week het volgende bericht: "Een groep Kamerleden heeft de afgelopen weken de druk op Bos fors opgevoerd om bewindspersoon te mogen worden. De een deed dat uit carrièreoverwegingen, de ander wilde beloond worden voor jarenlange trouwe dienst. Sommige Kamerleden eisten een post op, met de dreiging anders uit de partij te stappen. Het is niet handig om als partijleider in een nieuw kabinet te gaan zitten, op voorhand wetend dat in de Kamer een team gefrustreerde Kamerleden zit. Die zouden wel eens teveel oppositie kunnen gaan voeren. Bos lijkt vooral gezwicht te zijn voor al deze kleine deelbelangen."
Als we er even van uit gaan dat dit bericht waar is, dan heeft Bos moeten kiezen uit twee reacties: op zijn rug gaan liggen en aan het vaderland denken of gigantische heibel schoppen met de bereidheid om de zaak desnoods op straat te laten belanden. Bos koos dus voor het eerste en dat is politiek het verstandigste. Drie conclusies: de PvdA-fractie is, ondanks de schijn van het tegendeel, nog net zo'n grote slangenkuil als voorheen. Wouter Bos is meer beschadigd door de verkiezingsuitslag dan we dachten. Ik heb op de juiste kandidaat gestemd, want die kreeg helemaal niks.